- دهن دوختن (تَ جَمْمُ کَ دَ)
کنایه است از خاموشی گزیدن و سکوت ورزیدن. (یادداشت مؤلف) :
از آن مرد دانا دهن دوخته است
که بیند که شمع از زبان سوخته ست.
سعدی (بوستان)
از آن مرد دانا دهن دوخته است
که بیند که شمع از زبان سوخته ست.
سعدی (بوستان)
